Strona główna » Znamy 10 najlepszych reportaży z 13. edycji Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego
Aktualności ze świata książki • Reportaże

Znamy 10 najlepszych reportaży z 13. edycji Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego

12 miesięcy temu
Skomentuj
2 min czytania
Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego

Kochacie czytać reportaże? Jeśli tak, to koniecznie musicie zapoznać się z finałową 10-tką Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego za reportaż literacki wydany w 2021 roku. Najlepsze tytuły przedstawicieli literatury fakty poznaliśmy 11 kwietnia.

Nagroda im. Ryszarda Kapuścińskiego to najbardziej prestiżowe wyróżnienie, które otrzymuje autor najlepszego reportażu wydanego w języku polskim oraz autor najlepszego przekładu reportażu na język polski. Konkurs literacki od 2010 roku organizuje corocznie Rada Miasta Stołecznego Warszawy, zaś współorganizatorem jest redakcja Gazety Wyborczej. Warto dodać, że patronat honorowy nad nagrodą sprawowała żona Ryszarda Kapuścińskiego. Niestety Alicja Kapuśniska zmarła w wieku 89 lat 7 marca 2022 roku.

Do 13. edycji konkursu zostały zgłoszone 143 publikacje. To po raz pierwszy w historii Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego tak duża liczba książek walczących o tytuł najlepszego reportażu. Spośród nich 104 zostały napisane w języku polskim, natomiast pozostałe 39 stanowi tłumaczenia z dziewięciu języków obcych.

Poniżej zamieszczamy listę reportaży wybranych przez jury:

  1. “Izbica, Izbica”, Rafał Hetman, Czarne
  2. “Spinalonga. Wyspa trędowatych”, Małgorzata Gołota, Agora
  3. “Potosí. Góra, która zjada ludzi”, Ander Izagirre, tłumaczenie z jęz. hiszpańskiego Jerzy Wołk-Łaniewski, Filtry
  4. “Pogrzebana. Życie, śmierć i rewolucja w Egipcie”, Peter Hessler, tłumaczenie z jęz. angielskiego Hanna Jankowska, Czarne
  5. “Zapaść. Reportaże z mniejszych miast”, Marek Szymaniak, Czarne
  6. “Między kibolami”, Bill Buford, tłumaczenie z jęz. angielskiego Krzysztof Cieślik, Cyranka
  7. “Zjadanie Buddy. Życie tybetańskiego miasteczka w cieniu Chin”, Barbara Demick, tłumaczenie z jęz. angielskiego Barbara Gadomska, Czarne
  8. “Krwawe pozdrowienia z Rosji. Jak Władimir Putin eliminuje swoich przeciwników”, Heidi Blake, tłumaczenie z jęz. angielskiego Hanna Pustuła-Lewicka, W.A.B.,
  9. “Hiacynt. PRL wobec homoseksualistów”, Remigiusz Ryziński, Czarne
  10. “Surogatki. Historie kobiet, które rodzą »po cichu«”, Jakub Korus, Znak

Na zakończenie jeszcze kilka istotnych dat. Finałowe 5 tytułów jury ogłosi już 21 kwietnia, a laureata tegorocznej edycji poznamy w ostatni weekend maja. Tymczasem zachęcamy do lektury niewątpliwie najlepszych książek reporterskich ubiegłego roku!

Hiacynt. PRL wobec homoseksualistów Izbica, Izbica Krwawe pozdrowienia z Rosji Między kibolami Pogrzebana. Życie, śmierć i rewolucja w Egipcie Potosi. Góra, która zjada ludzi Spinalonga. Wyspa tredowatych Surogatki. Kobiety, które rodzą po cichu Zapaść. Reportaże z mniejszych miast Zjadanie buddy

Tagi
FacebookTwitter

O autorze

Zobacz posty tego autora

Kasia

Kiedy byłam w zerówce, nauczyłam się czytać, żeby już więcej się nie nudzić. Od tej pory pochłaniałam kolejne książki, czytając – ku zgrozie pozostałych domowników – przez pierwsze lata na głos. Z kolei w szkole cały czas kończyło mi się miejsce na bibliotecznej karcie, bo byłam tam codziennym gościem. W zawrotnym tempie przerobiłam wszystkie tytuły Astrid Lindgren i do dziś mam sentyment do „Ronji, córki zbójnika”. Chociaż moim ukochanym tytułem z dzieciństwa pozostaje wciąż „Zajączek z rozbitego lusterka”. Na szczęście wraz z wiekiem miłość do książek nie zanikła, a wręcz miała okazję rozkwitnąć dzięki już ponad 5 – letniej pracy w księgarni.
Jednak nie samą literaturą żyje człowiek. Kiedy nie czytam, haftuję tamborki z joginkami i wyciszam umysł, praktykując ashtangę. Za to z wykształcenia jestem psychologiem i arteterapeutką, dlatego mam słabość do psychologicznej literatury i książek Yaloma. Uwielbiam dzieci i kocham literaturę dziecięcą, więc niech nie zdziwi Cię duża liczba wpisów na temat moim zdaniem najbardziej wartościowych książek dla najmłodszych. Sama posiadam ich zawrotną liczbę - nie bez powodu maluchy znajomych mówią na mnie „ciocia od książek”. W kościach czuję, że w bliżej nieokreślonej przyszłości zostanę pisarką książek dla dzieci. Ale wracając do teraz – na co dzień trenuję swoją cierpliwość, dzieląc dom z czwórką kotów i znajdując kłaki oraz żwirek we wszystkich możliwych miejscach.

Skomentuj

Kliknij tutaj, by skomentować

Reklama